Na entrega VI da serie, que só pretende traer aos lectores o coñecemento mínimo,por unha parte, ou a lembranza por outra, de distintos episodios acaecidos, tempo hai, no seo da que foi a mais querida institución dos focegos (o asilo de anciáns, da Fundación Martinez Otero), relatamos a tan singular, como enigmática, personalidade do mais popular persoeiro (“o Mudo”),de cantos por él pasaron; pero outros mais, tamén polas súas singularidades ou simpatía, foron moi populares entre a veciñanza :
*Don Gumersindo era un mendigo, de quixotesca imaxe; home culto e cortés, de exquisito trato ; bohemio e romántico trotamundos.Unha versión sobre él, que divulgaba a “vox pópuli”,contaba que, xefe de correos, en importante vila de Castela; a represión política da posguerra, fixo que,expulsado do Corpo, e, naquela situación, non fose quen de atopar un traballo digno; o que o obrigou, como a tantos españois, a pedir esmola. Asmático e irredento fumador en pipa, aparecía polo asilo cando a saúde se resentía e, así que recuperaba, voltaba a percorrer os camiños, para seguir na obrigada bohemia. Cantautor, sempre a guitarra ao lombo, coa súa trova poñía música e poesía por prazas, rúas e corredoiras: “El que tiene una cachimba/ tiene una fortuna;/aunque no tenga tabaco,/siempre parece que fuma…”. Un día, don Gumersindo baixou as escaleiras do fermoso xardín que frontea o asilo. Co atado de roupa, lavada e planchada, baixo o brazo, como adoitaba facer cada vez que abandonaba aquela casa, na que sempre atopou refuxo e coidados, por parte das monxiñas.Desta vez, endexamais voltou…
Na casa-museo do escultor, noso vello amigo Víctor Corral, de Baamonde, que recomendamos visitar, pendura da parede, un fermoso relieve artístico do singular persoeiro, obra do prestixoso escultor.
Atilano, fillo do concello de Foz, ben novo emigrara a Bós Aires, e daquela xeira trouxera unha entusiasta admiración polo presidente Perón; falaba e non paraba do gobernante, e na memoria gardaba un anaco de discurso peronista que, un tanto “larapotado”,recitaba: “Mis queridos descamisados y poligrillos: es necesario de comprender a situación que marca o reglamento, en esta localidad informativa… “ ; e dixemos todos – exclamaba Atilano – ”¡¡Viva don Juan Perón!!..”.
Cándido, “o Carrero”, tamén coñecido por “Panamá”; auriga, conductor do carro de cabalo, único medio de transporte do que se dispuña na casa, ata que o pobo de Foz lle doou o que foi o seu primeiro vehículo a motor: unha flamante furgoneta Ebro, a estrear.
Don Miguel ,que un día aparecera por Foz; quedou no asilo e, polas súas dotes para as relacións públicas, non tardou en exercer de “guía para visitantes”… que o fixo moi popular.
“Rabo de Pega”, para impoñer a súa autoridade moral, nos debates que se producían entre os compañeiros asilados, decía: ”¡Qué saberedes vosoutros, que nunca deiquí saistes… e eu xa fun a Ferreira do Valadouro…!”
“Banderas” cuxa habilidade para imitar coa boca, con extraordinaria semellanza,os intermitentes laídos da máquina de mallar, congregaba ao seu arredor grande expectación de curiosos e desocupados…
A eles, e outros mais, cuxa relación sería moi extensa, lembrámolos con respecto e agarimo; Ortega y Gasset, dixera: “Yo soy yo y mis circunstancias…”.
Estivo enmarcado dentro dos actos do 25N. Tamén foi unha xornada na que crearon e tiraron de imaxinación co violeta como protagonista, cor símbolo da loita contra a violencia de xénero.
O presunto autor arrincou supostamente o toldo exterior dun establecemento comercial situado neste termo municipal na madrugada do 31 de agosto. A persoa investigada e as dilixencias policiais foron remitidas á Autoridade Xudicial.
Previamente traballou no Hospital de Burela. Beatriz, ainda que orixinaria da Coruña asentouse na Mariña cando veu a traballar a Burela, onde formou a sua familia e onde finalmente se xubilou. A cea foi no Hotel restaurante Nordés, á que asistiron 60 persoas. Recibiu agasallos nos que participaron máis de 100 persoas que coincidiron con ela na Residencia de Maiores de Burela. Deixa unha enorme pegada pola sua labor profesional e humana.
A A.C. Francisco Lanza organiza este venres, 29 de novembro ás 20.30h, na Casa do Viejo Pancho, unha charla coloquio sobre a situación dos medios de comunicación e as relacións destes co poder. Estará impartida por Luis Álvarez Pousa, director da revista "Tempos Novos" e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC. Presentará o acto, Farruco Graña, presidente da ACFL.
Na súa representación estivo o seu Presidente, José Veiga, apoiado pola Alcaldesa, María Loureiro, compañeiros da Xunta de Confrarías e Monseñor Fernando García Cadiñanos, Bispo de Mondoñedo-Ferrol que á súa vez contaba coa compañía do Párroco D. Xosé Ramón Escourido Basanta.
Reclamaron unha xuntanza urxente para abordar a situación da fábrica e maior implicación dos goberntos estatal e autonómico.
Os seus editores, Carlos Baliñas Pérez (USC) e Carlos Andrés González Paz (IEGPS), acompañados pola directora do Museo Provincial de Lugo, Aurelia Balseiro, explicaron o contido do libro, que constitúe unha revisión diacrónica da traxectoria histórica da vila de Castro d’Ouro desde a Idade do Ferro ata finais do Antigo Réxime e que reúne os relatorios presentados por expertos de recoñecida traxectoria investigadora durante as “Xornadas de Estudos Históricos”, (2 e 3 de outubro de 2020, centro sociocultural de Alfoz), con motivo do octinxentésimo aniversario da vila de Castro d´Ouro (1220-2020).
