Si algunha divinidad, que non sexa a propia natureza, fixo ao home e á muller, desde logo e á vista da experiencia, dotoulles de pracer e de dor. Aquilo de que a esta vida só vimos sufrir, é unha máxima para que os pobres de espírito confórmense co pouco que se lles dá do moito que lles corresponde do pastel común porque hai outros, que camuflados baixo diversas cruces, bandeiras e discursos, lévanse vivamente a súa ración e a allea, e non estou falando só de bens materiais. Non só de pan vive o home, e a balanza do pracer e da dor ha de estar equilibrada na vida de cada persoa para que sexa xusta.
O condón, pequena porción de látex lixeiro, desenrrollable e lubricado, pasou a ocupar a categoría dun novo protagonista demonizado e proscrito por ser o causante de todas as penas do inferno. A súa utilización, señoras e señores, din os de mouro, é unha perversión moral.
Vendo as cifras demográficas dos últimos vinte e cinco anos no noso país, os intérpretes da vontade e o dogma divinos deben estar que saltan de alegría, porque a xulgar polo tamaño das mini familias actuais, cada vez debe haber menos pecadores que practican sexo.
Vese que antes, os nosos pais pasábanse o día pecando e por iso eramos familias numerosas das dun fillo cada ano, é dicir co bombo sempre ocupado e procreando fillos para o ceo e para a patria. Ata que eran cinco irmáns en cinco anos e os pais suscitáronse que non non iamos caber na casa e comezaron a comprar preservativos xunto a Enrique do Cantábrico, que os vendía de estrangis, cabalo mouro se decían, pero en inglés que anos máis tarde vendéseos alguna farmacia, outras os negaban açinda fai poucos anos, a Enrique do Cantábrico débeselle facer unha homenaxe pola súa anticipación á prevención sanitaria cando ninguén falaba diso, e por suposto pola súa achega ao pracer da xente da Terra de Viveiro.
De modo que mentres a sida avanza facendo estragos na raza humana e, sobre todo e como sempre, nos ámbitos máis míseros e necesitados do planeta, nas mulleres e nos nenos, as compañías farmacéuticas queren gañar moito diñeiro cos tratamentos e as vacunas. Ese mercantilismo denúnciano as onegés non os gardiáns da moral.
Pero o máis curioso é que o debate sobre o pracer carnal se superpón a calquera outra prioridade de razón humanitaria e saca das súas tumbas os ecos de voz daqueles vellos inquisidores de película que no Tribunal do Santo Oficio predicaban virtude para logo na intimidade mortificarse o corpo coa práctica de todo o elenco de pecados habidos e por haber.
Non estamos nas cavernas, somos xa un mundo maduro, formado e informado. Ata nos ámbitos máis pequenos das nosas vidas traballamos por obxectivos, iso quere dicir que sabemos ordenar a nosa actividade, o noso tempo e a nosa contorna para ir conseguindo aos poucos aquilo que nos propuxemos e que é o que queremos. O integrismo, sexa do credo que sexa, precisa para o seu arraigo e crecemento un caldo de cultivo de iñorancia, de alienación mental e ata de dominación física ou política. Afortunadamente ese sarampión xa o pasamos. Agora temos a mente flexible e o pensamento capaz de analizar, podemos comprender e comprendemos que dentro da liberdade persoal de cada cal ninguén poder meter a opinar e moito menos a impoñer. E só esa é a guía fundamental do noso respecto debido aos demais.
Otero Regal.
Estivo enmarcado dentro dos actos do 25N. Tamén foi unha xornada na que crearon e tiraron de imaxinación co violeta como protagonista, cor símbolo da loita contra a violencia de xénero.
O presunto autor arrincou supostamente o toldo exterior dun establecemento comercial situado neste termo municipal na madrugada do 31 de agosto. A persoa investigada e as dilixencias policiais foron remitidas á Autoridade Xudicial.
Previamente traballou no Hospital de Burela. Beatriz, ainda que orixinaria da Coruña asentouse na Mariña cando veu a traballar a Burela, onde formou a sua familia e onde finalmente se xubilou. A cea foi no Hotel restaurante Nordés, á que asistiron 60 persoas. Recibiu agasallos nos que participaron máis de 100 persoas que coincidiron con ela na Residencia de Maiores de Burela. Deixa unha enorme pegada pola sua labor profesional e humana.
A A.C. Francisco Lanza organiza este venres, 29 de novembro ás 20.30h, na Casa do Viejo Pancho, unha charla coloquio sobre a situación dos medios de comunicación e as relacións destes co poder. Estará impartida por Luis Álvarez Pousa, director da revista "Tempos Novos" e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC. Presentará o acto, Farruco Graña, presidente da ACFL.
Na súa representación estivo o seu Presidente, José Veiga, apoiado pola Alcaldesa, María Loureiro, compañeiros da Xunta de Confrarías e Monseñor Fernando García Cadiñanos, Bispo de Mondoñedo-Ferrol que á súa vez contaba coa compañía do Párroco D. Xosé Ramón Escourido Basanta.
Reclamaron unha xuntanza urxente para abordar a situación da fábrica e maior implicación dos goberntos estatal e autonómico.
Os seus editores, Carlos Baliñas Pérez (USC) e Carlos Andrés González Paz (IEGPS), acompañados pola directora do Museo Provincial de Lugo, Aurelia Balseiro, explicaron o contido do libro, que constitúe unha revisión diacrónica da traxectoria histórica da vila de Castro d’Ouro desde a Idade do Ferro ata finais do Antigo Réxime e que reúne os relatorios presentados por expertos de recoñecida traxectoria investigadora durante as “Xornadas de Estudos Históricos”, (2 e 3 de outubro de 2020, centro sociocultural de Alfoz), con motivo do octinxentésimo aniversario da vila de Castro d´Ouro (1220-2020).
