Os xornais honráronnos os últimos días con diferentes noticias, comentarios, repasos, biografías, anécdotas… acerca da persoa de Joseph Ratzinger, Papa Bieito XVI da Igrexa católica, con ocasión da súa morte. Non podía faltar, e creo que é bo facelo, algún comentario respecto diso sobre en que medida a Mariña, en concreto Ribadeo, recibiu o influxo de Bieito XVI:
Por unha banda, non podemos deixar de recoñecer que as liñas fundamentais do seu pontificado fixeron efecto na nosa parroquia. Non se se máis ou menos que os papados anteriores, pero o caso é que houbo un serie de elementos como a renovación da liturxia por mor da teoloxía litúrxica que nos ofrecía Bieito XVI, a profundización na comprensión e meditación da palabra a través da lectio divina, ou a profundización nas esencias fundamentais da fe na catequese e na predicación, que se fixeron sensibles na vida parroquial grazas ao “Pontificado Luminoso” (como o adoita chamar moita xente, entre eles a abadesa do mosteiro de Santa Clara).
Pero ademais do influxo que puido ter Bieito XVI con carácter xeral na nosa parroquia, hai que mencionar (porque é un dato histórico e é bo que quede constancia do mesmo para a historia de Ribadeo) que algúns sacerdotes pertencentes ao chamado Círculo de Alumnos de Ratzinger (en alemán Ratzinger Schülerkreis), pasaron por Ribadeo e deixaron a súa pequena pegada ao longo daqueles anos. En efecto, despois de que Joseph Ratzinger fose elevado ao Episcopado e abandonase a Universidade, a súa sólida maneira de afrontar o estudo da Teoloxía, fixo que xurdisen algúns estudosos que profundaron no contido dos seus ensinos. Eses seguidores, entre os cales destaca, por exemplo, o cardeal de Viena Cristoph Schönborn, xeraron á súa vez unha serie de discípulos que veñen reunindo periodicamente. Entre os máis novos, está un español – practicamente o único que pertence ao devandito Círculo- que se chama Ignacio Palacios.
Como de costume, as Clarisas convidaron algún sacerdote de fóra para predicarlles a novena no verán de 2009 (ou talvez foi no verán de 2010). Veu entón este Ignacio Palacios. Tanto lle gustou Ribadeo que ao verán seguinte repetiu acompañado doutro amigo do círculo Ratzinger: o alemán Ralph Weimann. Ralp quedou, en realidade, máis enganchado a Ribadeo que o seu predecesor: ao ano seguinte correspondeulle a Ralph Weimann vir el só a predicar a novena de Santa Clara, e mesmo me consta que en máis ocasións visitou o mosteiro de clarisas de Ribadeo pola súa conta fóra das tempadas de novena.
Non sabemos como foi o famoso paso histórico de San Francisco peregrino por Ribadeo. Podemos imaxinar que sería un paso discreto, como discreto foi, á fin e ao cabo, o paso de Xesucristo pola terra. Cando se producen este tipo de pasos na vida cristiá, é a posteriori cando a noticia crece, e faise máis pública e permite un coñecemento maior do paso dunha persoa por un sitio. Adoita coincidir tamén co crecemento, a popularización, ou a elevación desa persoa aos altares, ou á condición de doutor da Igrexa como hoxe reclámase para Bieito XVI. Se iso chega a ocorrer, cando o rastro na historia de Bieito XVI chegue a ser grande, será bo que conste que os membros do seu Círculo de Alumnos pasaron por Ribadeo.
Finalmente, xa que nos referimos a algún destes alumnos, merecería a pena lembrar algunha das cousas que lle escoitei dicir nestes días a Ignacio Palacios. Na entrevista que lle fixeron na canle de televisión 7NN con ocasión da morte do Papa Bieito XVI dicía que resultaba sorprendente a humildade de Bieito XVI á hora de escoitar e de reflexionar, de debater e de compartir ideas, cos novos membros do círculo. Relataba a experiencia de que un Papa octoxenario reunise a un grupo de novos sacerdotes treintañeros cos que falaba amigablemente, aos que escoitaba dándolle moita importancia ao que estaba a dicir a outra persoa. Por tanto, a parte dos seus outras calidades, pódese dicir que Benedicto foi un deses grandes mestres universitarios que chega ao culmen da vida universitaria: acabar sendo discípulo dos teus discípulos.