As dúbidas non só se disiparon neste impasse, senón que ficou claro que macroproxectos como o de ALTRI son inviables no contexto actual de secas recorrentes, e onde o consumo de auga da industria non está garantido, como está a acontecer con ENCE en Pontevedra. Por se fora pouco, a eucaliptización masiva da Galiza interior que conlevaría a instalación de ALTRI é contraria aos propios fondos Next Generation, unha vez que a súa “Compoñente 4”, titulada “Conservación e restauración de ecosistemas mariños e terrestres e a súa biodiversidade”, ten como preceptos precisamente conservar os valores naturais existentes, restaurar e rehabilitar ecosistemas degradados e, tamén, o non causar danos á natureza por parte dos proxectos subvencionados.
Subliñar que a área de implantación da factoría (nada menos que 122 hectáreas) acolle hábitats únicos e especies endémicas galegas. Ademais a parcela acolle ao menos oito especies consideradas en perigo de extinción en España, media ducia consideradas vulnerables en Galiza, e até 17 especies que deben ser obxecto de medidas de conservación do seu hábitat segundo a Directiva 2009/147/CE da Unión Europea. Por se isto non fora suficiente para rexeitar esta fatoría de lyocell no corazón da Galiza, dentro da parcela escollida aparecen catro especies endémicas e exclusivas (a nivel mundial) dos afloramentos serpentiníticos da área de Melide: a herba de namorar de Merino (Armeria merinoi), a magarza de Barazón (Leucanthemum gallaecicum), a santolina de Melide (Santolina melidensis) e a centáurea galega (Centaurea gallaecica).
O goberno español recoñece por unha banda que os fondos Next Generation non deben causar dano ecolóxico e, por outro, dá luz verde a este proxecto, bendicido tamén pola Xunta, e absolutamente lestivo co medio natural da comarca da Ulloa, ignorando o berro unitario dos colectivos ambientalistas galegos, apoiado con datos científicos incontestábeis.