I.P.P. sufriu unha caída da bicicleta o 19 de decembro do pasado ano, con resultado de traumatismo craneoencefálico ( TCE) e lesións nun dedo e no omóplato. Desde o hospital da Mariña é derivado ao HULA para o tratamento do TCE, onde permanece ingresado , dous días na UCI e tres en planta. Durante o seu ingreso na UCI aténdense tamén as feridas , máis non se realizan probas radiolóxicas do dedo e acromion. Unha vez resolto o trauma craneoencefálico causa alta hospitalaria, sendo remitido ao control pola médica de familia que lle indica a demora que está a producirse de xeito habitual nas consultas de especialistas e no servizo de radioloxía do hospital. Como a dor que sufre é insoportable e os analxésicos non o alivian, decide acudir a urxencias e tras realizarlle radiografías a impresión diagnóstica é de “tendinopatía do ombro esquerdo e contusión do primeiro dedo da man dereita”.
O paciente tivo que volver á súa médica de familia porque a dor é insoportable, pero non consigue cita con traumatoloxía polos tempos de agarda tan desmesurados, da orde dun ano. Decide chamar a Atención ao Paciente para que atendan o seu caso e se lle de a atención que precisa, pero non consigue contactar tras chamar de forma continuada no horario que lle indicaron, de 13 a 14 horas. A insoportable dor resistente a analxésicos levan ao home a acudir á sanidade privada de Lugo, onde se lle realiza en marzo de 2022 ecografía e resonancia magnética, dos que deriva o diagnóstico de “compatible con rotura completa do ligamento do pulgar dereito e fractura de acromion” e a recomendación de que acuda ao seu hospital de referencia para o tratamento correspondente. Pero varias semanas despois deste diagnóstico, cunha dor inmensa, co ligamento roto e sen posibilidade de que cure de xeito natural, e cunha baixa laboral de varios meses, o paciente sigue sen ser visto para instaurar o tratamento pertinente.
Por iste motivo contacta coa Plataforma, tras interpoñer desde o seu centro de saúde a reclamación pertinente dirixida á dirección do hospital da Mariña, con número de rexistro 227, para que lle demos voz nos medios de comunicación.
Desde o colectivo sanitario esiximos ao Sergas e á dirección do hospital que de xeito inmediato solucionen o problema procedendo a tratar a rotura ligamentosa como mellor proceda e dunha vez por todas se remate coa insufrible dor que está a padecer o paciente. Consideramos que desde que ocurriu o accidente pasou un tempo máis que suficiente para diagnosticar, tratar e mesmo avanzar na recuperación do paciente” que non quere outra cousa que a súa curación, o cese da dor e a reanudación da súa vida laboral@; ao noso parecer a demora na atención é sinxelamente vergoñenta- conclúen.