Chámome Iria Cotelo, e son Auxiliar de enfermería, Delegada da CIG, e Responsable Local do BNG de Viveiro. Levo 12 anos traballando no centro de día de Aspanane, atendendo a persoas con discapacidade intelectual cun alto grado de dependencia.
O meu día a día en Aspanane consiste en realizar varias tarefas simultáneas: mentres tento dar unha atención individualizada, pois cada persoa ten unhas necesidades diferentes, teño que programar e impartir actividades, ir ao WC con quen o necesite, cambiar cueiros, dar de comer, intervir en conflitos, redirixir a atención de quen pode agredirse a si mesma ou a terceiras… sen esquecer os 60 informes que teño na mesa do ordenador dende hai 2 meses, sobre os que vou traballando como podo.
Son coidadora multitarefa, e saio polo módico prezo de 990€ dun salario base “negociado” en Madrid. Todo grazas ás reformas laborais do Estado con dereitos perdidos dende o 2012; e á Xunta que non baixa a ratio, nin crea centros especializados, nin esixe figuras como T. Ocupacional, E. Social, logopeda ou enfermeira, porque as coidadoras xa facemos de todo: do que sabemos, e do que non.
A Política “Social” do PP permite que estos centros sexan privados e sen concerto social, subsistindo a base de contratos anuais coa Xunta cunha perda anual do 15% do IPC e nos módulos-praza, dende que se asinou o convenio co bipartito. Tampouco ve necesario un convenio galego para mellorar as condicións das traballadoras, nin vota a favor das peticións populares por un Servizo Público de Atención ás Persoas.
A falta de recursos materiais e humanos repercute na atención ás persoas, pero iso non parece interesarlle á Xunta, nin tampouco ao goberno de Viveiro: “Viveiro acollerá a única residencia da comarca para persoas con discapacidade intelectual”, dicía a alcaldesa dous meses antes das eleccións municipais do 2019, sen ter nada asinado e rodeando co brazo a unha usuaria para a foto, mentres as familias de Aspanane celebraban a nova con ilusión e crendo o que lles contaban, eu observaba a situación estremecida.
Cinco anos de enganos. Con anuncios dunha residencia da que non existen nin os cimentos, e que non veremos en anos. Sen que a día de hoxe Loureiro tivera unha soa reunión coa voceira do BNG. Tamén o goberno de Viveiro, que sempre se chama “sensibilizado” votou en contra da moción do BNG para crear un Plan de Accesibilidade. En contra porque é caro, e porque non lle gustou o noso argumento de que as accións que se levan feito quedan en pouco ou nada.
Ao primeiro direi que para afirmar que é caro, é importante facelo con presupostos na man, que non tiñan. Tamén outros proxectos son caros e fanse, pero este non. O que se vén chamando de toda a vida, unha cuestión de vontade política.
Ao segundo, direi que está moi ben calquera acción para visibilizar ao colectivo, aceptar a doazón de mochilas vibratorias, facer unha avaliación da accesibilidade cognitiva no edificio do concello, ou as colaboracións puntuais con Aspanane. Pero iso non resolve as necesidades do día a día: unha persoa en cadeira de rodas non pode entrar no Concello sen axuda. Xa dentro, unha persoa con audífono precisa de bucle magnético no mostrador cando vai realizar un trámite. Ou vanlle proporcionar a mochila para iso? Sen falar dos obstáculos que teñen que sortear xs usuarixs de Aspanane cando pasean polos arredores.
É preciso un proxecto a longo prazo, por fases, para eliminar as barreiras que atopan as 16 mil veciñas e veciños que viven no noso concello durante todo o ano. Pois o PSOE, en contra. En contra dos dereitos e da inclusión das persoas. En contra porque, como xa manifestou Loureiro en varias ocasións, non lle gusta a forma de facer política do BNG de Viveiro. Coido que a planificación é o que non lle gusta, xa que rexeitou todas as propostas nacionalistas que incluíron a palabra “Plan”.
Estou esgotada, que non resignada, das políticas do PP-PSOE. As persoas con discapacidade intelectual, as familias e as profesionais non precisamos de actos e de titulares do Concello e da Xunta facendo campaña en vez de gobernar. Demandamos respecto e dignidade concretados en recursos materiais e humanos. O resto é todo fume que non resolve nada.
Teño moitísimo que aprender, pero se de algo sei e entendo é de atender e coidar ás persoas. Dende o BNG seguiremos traballando cunha política centrada nas persoas polo cambio, por protexer vidas, e por construír futuro.