Isto non vai da Ucraína (nin de Siria, nin do Sáhara, …). Vai de nós.
As novas da semana pasada deixaron un pequeno titular que pode resultar chamativo: algunha persoa tería sido arrestada en Rusia por asistir a manifestacións pola paz portando nas mans un papel en branco. Si, o primeiro motivo das concentracións tería sido a protesta pola invasión da Ucraína, mais o titular centraríase no ‘papel en branco’, é dicir, en ter sido levadas á cadea por ‘nada’, un ‘nada’ resumido nun papel en branco.
Mais a cousa non é así. Admite outras visións, un papel en branco é moito máis ca nada, e o portalo e ensinalo é un xesto que pode valer moito para a persoa e para quen o ve.
Nun papel en branco colle todo, calquera cousa. Pode acoller todo. A liberdade das posibilidades. Mais necesita de alguén, quen o use, para poder ser algo máis aló que nada. En certo xeito, tamén é un símil. É igual ca paz, acolledora pero que necesita ser coidada, que está necesitada de acollida: o papel pode acoller ideas, tanto escritas como simbolizadas na súa brancura, mais necesita ser usado, un xesto humano, para acollelas. E é ese o motivo de ir parar á cadea: a defensa das posibilidades que leva consigo o alzar un papel en branco. A defensa da liberdade. Incluíndo a paz.
E é que un papel en branco non é un cheque en branco. Pode selo, se se usa dun determinado xeito, pero tamén pode ser moitas máis cousas, dende un manifesto pola paz a un acordo vinculante. Por certo, vinme obrigado a incluír o de ‘vinculante’ porque parece que os acordos á vella usanza, de palabra, todo o máis co selo dun apretón de mans, sería no mundo actual equivalente ó ‘papel mollado’. Por outra parte, o mesmo que moitos tratados, acordos e dereitos internacionais que, se impresos, parece que poden servir para limpar algún cu.
Volvendo ó branco, non deixa de parecer curioso que sexa usado como símbolo espiritual, de paz (e de inocencia e pureza) e ó tempo, como símbolo en rendicións en guerra (bandeira branca). Ó fin, pola rendición chegaríase á paz, aínda que sexa unha paz con diferente significado segundo que a interprete o bando rendido (que soe ser o atacado) ou o vencedor (que soe ser o atacante, que, consciente das súas posibilidades, meteríase ó ataque)…
Está visto que a paz hai que construíla. Entre todos. Colaborando. En igualdade. Dia a día. En todos os lugares. Como un papel en branco que hai que encher do mellor xeito posible. Usando a imaxe do papel, é tan fráxil como rachable o papel: vale con que alguén queira facer a guerra, que considere a guerra como un mal menor, como unha alternativa onde ten pouco ou nada que perder.
Pola liberdade de poder levar un papel en branco. Non esborranches o papel. Úsao para ben (e antes de que non te permitan alzalo, para poder seguir a facelo…).