Unha vez máis, e malia as sentenzas que acumula na súa contra, a Xunta de Galiza decretou uns servizos mínimos totalmente abusivos que en sectores como o ensino público, a saúde ou o transporte escolar impiden o exercicio fundamental do dereito á folga. Ademais, a administración agardou até o último momento para enviar o decreto (remitido ao comité de folga o pasado venres) e non convocou até onte, luns, a reunión para negociar os servizos mínimos, malia que foi telemática.
No ensino público obrígase a que haxa un ou unha docente por aula, mentres que se impoñen un servizos do 100% para o persoal de cociña e de limpeza. Curiosamente, no ensino privado só se establece que se deberá garantir unha persoa para o servizo de cociña/comedor e outra para a limpeza.
Ademais, tamén se impoñen uns mínimos do 100% para o transporte integrado de máis de 4km así como para o transporte de traballadores/as nos servizos realizados antes das 9h e despois das 16h. Nas escolas infantís e nos centros de día ordénase unha actividade como nun día normal e na residencia de maiores de Burela os mínimos superan ao persoal que atende o centro en fins de semana ou festivos.
Diante disto, a CIG chama as familias a desmontar ese boicot da Xunta non enviando as fillas e fillos ás escolas e institutos da comarca e conseguindo a paralización total da actividade laboral que se promove con esta convocatoria.
Tentativas de desmobilización por parte a Xunta e o Goberno español
A estes servizos mínimos abusivos hai que sumarlle o esperpento de reunión celebrada no día de onte entre o presidente da Xunta e a Ministra de Industria, que levan meses sen dar resposta ás reivindicacións da comarca para reverter a gravísima crise económica e industrial que estamos a padecer e xusto o día antes da folga aparecen en todos os medios de comunicación nun acto que ten unha clara intención desmobilizadora.
Unha práctica similar xa a vimos nos días previos á manifestación comarcal do pasado 17 de outubro, cando nos inundaron con informacións sobre un suposto proxecto para instalar unha fábrica de viscosa na bisbarra. Proxecto salvador do que, por certo, un mes despois non temos máis noticias.
Pero os gobernos non só non achegaron as solucións e os investimentos que precisamos, senón que as súas actuacións parecen ir máis encamiñadas a dilatar a posta en marcha de calquera medida que supoña dotar de futuro A Mariña, facilitando así os peches e as deslocalizacións do pouco tecido produtivo que queda.
Unha actitude manifesta no caso da fábrica de San Cibrao, pois a pesar das intensas mobilizacións do persoal, das sentenzas do TSXG e do TS confirmando a mala fe negociadora de Alcoa, ou de que a multinacional evidenciou dende o inicio que non ía facilitar unha venda, nin o Goberno español nin a Xunta tiveron aínda a valentía nin a vontade política para executar unha intervención pública que remate con esta agonía.
Parece unha broma de mal gusto que agora a ministra Maroto declare que, efectivamente, Alcoa non quere vender a fábrica de aluminio, pero á vez reitere que non haberá intervención pública da planta; mentres Feijoo se limita a “esperar” que cheguen boas novas.
Esa pasividade é precisamente contra á que temos que reaxir e por iso a CIG chama a toda a comarca a secundar masivamente a convocatoria de folga e a participar na manifestación de Burela, para forzar un compromiso real dos gobernos coa Mariña que se ten que materializar en partidas concretas, con datas concretas, nos orzamentos.
Precisamos investimentos, infraestruturas, servizos públicos e políticas de industrialización que permitan a creación de postos de traballo de calidade, que non nos condenen á emigración nin a malvivir a conta dun sector turístico totalmente estacionalizado.
Temos que parar a comarca e visibilizar a forza e a determinación a pelexar polo noso dereito a vivir e traballar dignamente na nosa terra, polo dereito a termos futuro.