Tal como explicou Luís Villares o primeiro que pedirá En Marea ao goberno do Estado é que libere os 200 millóns de euros dos que dispón o goberno para a compensación dos custes por CO2, “unha decisión que o goberno pode tomar aínda estando en funcións”. O voceiro de En Marea detallou que este diñeiro estaba xa previsto nos orzmentos do exercicio anterior e nos prorrogados do actual polo que “o goberno podería facelo efectivo de xeito inmediato”. Para Villares esta medida suporía “unha baixada ata os 50 euros do megavatio/hora e constituiría un alivio nos prezos que pagan as empresas electrointensivas”.
Na reunión co comité de empresa, tanto Villares como Casal e Arca, expuxeron a segunda medida que En Marea reclamará ca medio prazo é un novo marco regulatorio para o sector eléctrico que “permita un abaratamento da enerxía tanto para as familias como para a industria e, por suposto, para a industria electrointensiva”. Para conseguir este abaratamento, En Marea propón a que da subhasta eléctrica se retiren as enerxías producidas por centrais hidroeléctricas e nucleares, que teñen unhas infraestructuras sobradamente amortizadas e derivando esta enerxía “a contratos a medio prazo con contratos bilaterías entre empresas produtoras e as grandes consumidoras de electricidade”. Esta medida, segundo explicou Villares conseguiría un duplo obxectivo, “dar estabilidade ao mercado e abaratar os prezos para as empresas distribuidoras que son as que dan servizo aos fogares”.
Hai unha terceira proposta de En Marea para o sector do aluminio e para o caso de Alcoa, “é necesario -explicou Luís Villares- establecer aranceis ambientais para a importación de aluminio”. Este arancel está xustificado porque países como “Arabia Saudí está tirando cos prezos do aluminio utilizando para facelo grandes cantidades de enerxías fósiles, de derivados do petróleo sen pagar ningún tipo de taxa ambiental, algo que as empresas eurpeas si están pagando”.
Francisco Casal engadiu que estas propostas de En Marea son similares ás que tomaron países como Francia, que quitou do “pool” eléctrico “as enerxías que se producen en centrais nucleares e hidroeléctricas”. O deputado de En Marea sinalou que non é lóxico que “sistemas de produción completamente amortizados e que polo tanto teñen uns custes de produción baixísimos”. Casal explicou que os custes de produción dun megavatio nestes dous casos poden ser de dez euros “pero saen á venta no pool a 60 euros” unha marxe que o deputado considera “inaceptable e escándalosa que prexudica moi claramente ás empresas e ás familias e só beneificia ás eléctricas”.