O martes 12 de xuño fíxose pública a Sentenza do Tribunal Supremo que condenaba a Iñaki Urdangarín a cinco anos e 10 meses de prisión.
No que na casuística penal se denomina concurso real de delitos –varias accións, varios delitos- ao Duque de Palma calzáronlle 2 anos e 3 meses como autor dun delito continuado de prevaricación con malversación, 7 meses por Fraude á Administración Pública, un ano por tráfico de influencias e dúas condenas de 1 ano cada unha por dous delitos fiscais.
Semella que desta vola é a definitiva, e ao noso amigo aristócrata réstanlle pobres bazas coas que eludir o “talego”: un recurso de amparo ante o Tribunal Constitucional que non suspende a execución da pena, e un eventual indulto, o cal, como medida política de graza, plantéase como disparatado, dado o regueiro de “clamor popular” que o proceso trouxo tras de si.
O mércores foron o Urdangarín, o seu socio Diego Torres e o ex presidente balear Jaume Matas recoller os mandamentos de ingreso en prisión. Xa dicía o refrán: os ricos tamén choran, e non sempre é de risa.
Aínda que postos a rachar tópicos, non todo o que rouba o fai por necesidade: o Duque de Palma era o paradigma de xenro perfecto; fillo de Juan María Urdangarín Berriochola, militante histórico do PNV e ex presidente da Caixa de Aforros de Vitoria e Álava, pasou a súa infancia a cabalo de Vitoria e Barcelona. Na Cidade Condal exerceu como xogador profesional de balonmán de exitosa traxectoria. Logo chegaría o casamento con Cristina Federica Victoria Antonia de la Santísima Trinidad de Borbón y Grecia, a nosa infanta.
Neste curto perfil biográfico omítese unha faceta que viría logo: a dos negocios. Esgotado o periplo deportivo, o até entón modélico persoeiro creou co seu socio Diego Torres o Instituto Noós, unha entidade sen ánimo de lucro creada para atraer cerca de 6,2 millóns de euros das administración públicas de Valencia e Baleares.
O Instituto ofrecía a organización de conferencias e eventos por unha cifra moi superior ao gasto real que, á súa vez, era desviado a un entramado complexo de empresas pantalla; entre elas Aizoon, onde a infanta Cristina era propietaria ao 50%.
A dinámica era sinxela, facer uso da súa influencia e posición de privilexio perante a administración valenciana e balear para logo obter rédito económico.
E así foi como o xenro perfecto, o Duque de Palma, pasou a ser o Duque do capitalismo clientelar, unha forma de mercado con grande arraigo no estado español. Trátase de ter o contacto axeitado, de coñecer ao home, o resto ven só.
Deste xeito, as responsabilidades penais que se lle esixen a Urdangarín non deixan de ser un paradoxo: a opinión pública fixo de contra poder e converteuno en culpable. E isto sucedía no mesmo país onde, entre outros, un goberno socialista indultaba ao conselleiro delegado do Banco Santander Alfredo Saénz, ou no que o ex ministro de Guindos adiantou a saída do Gobernador do Banco de España a petición de Emilio Botín.
No fondo o noso condenado protagonista non é máis que un aristócrata no modelo de capitalismo de amigos, o duque do capitalismo de estado.
Estivo enmarcado dentro dos actos do 25N. Tamén foi unha xornada na que crearon e tiraron de imaxinación co violeta como protagonista, cor símbolo da loita contra a violencia de xénero.
O presunto autor arrincou supostamente o toldo exterior dun establecemento comercial situado neste termo municipal na madrugada do 31 de agosto. A persoa investigada e as dilixencias policiais foron remitidas á Autoridade Xudicial.
Previamente traballou no Hospital de Burela. Beatriz, ainda que orixinaria da Coruña asentouse na Mariña cando veu a traballar a Burela, onde formou a sua familia e onde finalmente se xubilou. A cea foi no Hotel restaurante Nordés, á que asistiron 60 persoas. Recibiu agasallos nos que participaron máis de 100 persoas que coincidiron con ela na Residencia de Maiores de Burela. Deixa unha enorme pegada pola sua labor profesional e humana.
A A.C. Francisco Lanza organiza este venres, 29 de novembro ás 20.30h, na Casa do Viejo Pancho, unha charla coloquio sobre a situación dos medios de comunicación e as relacións destes co poder. Estará impartida por Luis Álvarez Pousa, director da revista "Tempos Novos" e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC. Presentará o acto, Farruco Graña, presidente da ACFL.
Na súa representación estivo o seu Presidente, José Veiga, apoiado pola Alcaldesa, María Loureiro, compañeiros da Xunta de Confrarías e Monseñor Fernando García Cadiñanos, Bispo de Mondoñedo-Ferrol que á súa vez contaba coa compañía do Párroco D. Xosé Ramón Escourido Basanta.
Reclamaron unha xuntanza urxente para abordar a situación da fábrica e maior implicación dos goberntos estatal e autonómico.
Os seus editores, Carlos Baliñas Pérez (USC) e Carlos Andrés González Paz (IEGPS), acompañados pola directora do Museo Provincial de Lugo, Aurelia Balseiro, explicaron o contido do libro, que constitúe unha revisión diacrónica da traxectoria histórica da vila de Castro d’Ouro desde a Idade do Ferro ata finais do Antigo Réxime e que reúne os relatorios presentados por expertos de recoñecida traxectoria investigadora durante as “Xornadas de Estudos Históricos”, (2 e 3 de outubro de 2020, centro sociocultural de Alfoz), con motivo do octinxentésimo aniversario da vila de Castro d´Ouro (1220-2020).
