“Melchor era grande, tan grande que nos deixou a todos co corazón pequeno. Amigo, confidente, compañeiro, estouche eternamente agradecido porque contigo aprendín en Sudamérica o que supón para os galegos a amputación da emigración; porque contigo puiden comprobar como a condición de supervivinte, da que sempre fixeches gala, era contaxiosa, tanto como o activismo que sempre practicaches”.
“Aínda lembrou cando, cun fío de voz e sen a túa melena, quixeches volver a acompañarme nas primarias socialistas, imposible esquecer as túas bágoas cando me nomearon Secretario Xeral. Querido amigo, estouche eternamente agradecido, infinitamente agradecido, porque sempre confiaches en min. Porque sempre confiaches en Viveiro e porque sempre confiaches en facer un Lugo mellor. Porque nunca che deron medo os obstáculos nin as causas perdidas: o laico que fixo de Viveiro a mellor semana santa; o Alcalde que conxugou a tranquilidade de Viveiro co epicentro europeo da música heavy; o galego de corazón urugaio, ¿ou era ó revés…?”
“Amigo, gracias por ensinarme o que é ser rebelde con causa. Porque ti o eras, pero o mellor é que sempre conseguías que nos sumásemos a ela”.