CAZA MAIOR: UN OSO NO SANTO
De cando en vez o nome de Foz asoma ós titulares dos xornais, apenas por razóns que teñen que ver con feitos exemplarizantes que deparen o prestixio que da a obra ben feita, cimentada no respecto e a defensa de valores referidos á cultura medioambiental, a dotación dun hábitat que potencie un entorno mais humano e distendido para a convivencia. Esta realidade mestúrase con episodios, uns inesperados e outros provocados, singulares todos, que dan un toque de orixinalidade ou mesmo de pintoresquismo ó diario discorrer de tanta bazofia.
No verán do 2005 a nova deixábanos abraiado; “un artista alemán ultima a unión virtual entre Foz e a súa antípoda”. Descoñecíamos que se nos perdía a nós por aló, pero así o declaraban Joerg Jozwiak, o promotor da cousa, e mailo goberno local. Non soubemos máis da intrépida iniciativa, por iso, despois do tempo pasado, ignoramos en que fase se atopa tan divulgada actuación. Confesamos que acollemos o anuncio con indiferenza, porque os que por razóns biolóxicas chegamos a destempo á cultura “do virtual”, mantemos certa dose de incredulidade ante tanta marabilla…
Sen embargo o que si espertou a curiosidade, e mesmo produciu unha remota esperanza, foi a paralela e sorprendente aparición dun oso no entorno do Bispo Santo porque, aínda que morto, pensamos que podía ser sinal de vida (non morre o que non vive); e aínda que non sendo ese o hábitat idóneo, con un pouco de imaxinación e moita fe, poderíase contemplar o posible de que aquel paraxe, polo que señorean o xabarín e o corzo, se convertese en reserva de caza maior.
¿Imposible? Os focegos estamos curados ante a realidade de sucedidos que rachan coas leis naturais e coa lóxica ¿Non foi dende alí mesmo onde San Gonzalo, contrariando tódalas leis físicas e os razoamentos escolásticos, afundiu unha flota de naves normandas?
Pouco había que persoeiros de Turismo da Xunta dixeran na Mariña que a procura do “turismo de calidade”, pasaría pola oferta dun ocio que se asentaría no deporte náutico– portos deportivos–e os campos de golf e sinalaban que a caza maior exerce unha poderosa atracción para xentes “de calidade”, entendendo o termo no senso que nos ocupa. Aquí radica o interese que espertou o posible de que a especie viñera a medrar e multiplicarse polos pagos nos que perdeu a vida o animal que, en mala hora, ascendeu ó Pico da Lebre, paraxe natural, singular e carismático e alí, entre tanta cochambre, morreu de noxo e de tristura.
Atendendo, pois, ós analistas turísticos, e posto que Foz sen porto deportivo nen o campo de golf que hai unha década dábase por feito, xa entón proclamado por voces do goberno local “anacea para a consolidación do turismo no noso concello”; así as cousas, só nos quedaba a alternativa da caza maior, e neste senso o oso era a última esperanza; mais temos que recoñecer a decepción: a presencia do plantígrado foi só unha quimera, un espellismo. A vida está chea de frustracións!.
Suso Fernández
Na iniciativa participaron arredor de 500 rapaces e rapazas de secundaria de oito institutos da Mariña. Arias destacou a posibilidade que supuxo para o alumnado poder achegarse a esta modalidade deportiva e agradeceu “a colaboración continuada que prestan neste tipo de actividades”.
Celébranse ata o mércores no CFEA Pedro Murias. O programa inclúe tamén showcookings, presentacións e interesantes charlas como a ofrecida este martes sobre a posible produción de viño na Mariña.
Unha obra contemporánea orientada a público adulto. Venda de entradas: de luns a xoves, no teléfono 982560162, en horario, de 9 a 14,00 horas, ou no correo electrónico rbg.cultura@viveiro.es, e tamén na taquilla do teatro 1 hora antes da función.
Estivo enmarcado dentro dos actos do 25N. Tamén foi unha xornada na que crearon e tiraron de imaxinación co violeta como protagonista, cor símbolo da loita contra a violencia de xénero.
O presunto autor arrincou supostamente o toldo exterior dun establecemento comercial situado neste termo municipal na madrugada do 31 de agosto. A persoa investigada e as dilixencias policiais foron remitidas á Autoridade Xudicial.
Previamente traballou no Hospital de Burela. Beatriz, ainda que orixinaria da Coruña asentouse na Mariña cando veu a traballar a Burela, onde formou a sua familia e onde finalmente se xubilou. A cea foi no Hotel restaurante Nordés, á que asistiron 60 persoas. Recibiu agasallos nos que participaron máis de 100 persoas que coincidiron con ela na Residencia de Maiores de Burela. Deixa unha enorme pegada pola sua labor profesional e humana.
A A.C. Francisco Lanza organiza este venres, 29 de novembro ás 20.30h, na Casa do Viejo Pancho, unha charla coloquio sobre a situación dos medios de comunicación e as relacións destes co poder. Estará impartida por Luis Álvarez Pousa, director da revista "Tempos Novos" e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC. Presentará o acto, Farruco Graña, presidente da ACFL.
