O noso e benquerido Prado de Ramos
Comenzo estas verbas con dolor, pena e añoranza.
Lémbrome de cando era cativa, daquela que tódolos nenos e nenas eramos tan felices, xogando tan solo a patefa, compartindo unha bicicleta entre moitos, ou sinxelamente mirando unha película da única TV que había no barrio.
Tiñamos poucas saídas; e con toda a familia menos, pero as que acontecían , eran sagradas e moi, moi felices por exemplo ó Bispo Santo, Domingo de Ramos e por excelencia ir de merenda ó Prado de Ramos,
¡Que ben sabía aquela comida!
Alí dende o alto, tirados nunha saba vella mirando como batean as ondas contra as rochas ou o faro. Logo como cativos que eramos, baixabamos a mollar os pés unha morea deles, e os nosos pais agardaban no prado cos mais pequenos e os avós, aqueles avós que tiñan o pano atado a cabeza e o mandil á cintura e algún familiar impedido que tamén había. Pois daquela os nosos pais coidaban dos maiores enriba sen deixar de mirarnos os meniños que rente as ondas faciamos unha morea de travesuras.
Logo chegaba o outono e mailo inverno, e a natureza encargábase de poñer todo no seu sitio.
Agora non, moito presumir de bandeiras azuis, campionatos de surf, paseos Rapadoira-Porto Chico, etc.
Polo visto a ninguén dos nosos rexedores lles importa que veñan familias con nenos, persoas maiores ou familiares impedidos, que a única maneira que teñen de pasar unhas horas de lecer sexa a ó frescor da herba e acariñándolles unha suave brisa nas súas meixelas con olor o mar.
Non, agora falase de prohibicións e multas.
Todo isto ben a conto de que o outro día lin unha noticia, falaba que os municipais desaloxaron do Prado de Ramos á xente que alí había, eles (municipais) só cumpren ordes, pero digo eu, onde teñen o corazón ós que lles corresponde dar esas ordes, pois en calquera momento eles poden ser unhas desas persoas, que por circunstancias da vida sexa a única ou unha das poucas formas que poidan desfrutar dende o noso querido Prado de Ramos da nosa praia da Rapadoira.
Como di Suso Fernández que ogallá non se esqueza a historia, e sexamos quen de poñer en práctica as leccións positivas que ela nos dá.
ALECRIN
Estivo enmarcado dentro dos actos do 25N. Tamén foi unha xornada na que crearon e tiraron de imaxinación co violeta como protagonista, cor símbolo da loita contra a violencia de xénero.
O presunto autor arrincou supostamente o toldo exterior dun establecemento comercial situado neste termo municipal na madrugada do 31 de agosto. A persoa investigada e as dilixencias policiais foron remitidas á Autoridade Xudicial.
Previamente traballou no Hospital de Burela. Beatriz, ainda que orixinaria da Coruña asentouse na Mariña cando veu a traballar a Burela, onde formou a sua familia e onde finalmente se xubilou. A cea foi no Hotel restaurante Nordés, á que asistiron 60 persoas. Recibiu agasallos nos que participaron máis de 100 persoas que coincidiron con ela na Residencia de Maiores de Burela. Deixa unha enorme pegada pola sua labor profesional e humana.
A A.C. Francisco Lanza organiza este venres, 29 de novembro ás 20.30h, na Casa do Viejo Pancho, unha charla coloquio sobre a situación dos medios de comunicación e as relacións destes co poder. Estará impartida por Luis Álvarez Pousa, director da revista "Tempos Novos" e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC. Presentará o acto, Farruco Graña, presidente da ACFL.
Na súa representación estivo o seu Presidente, José Veiga, apoiado pola Alcaldesa, María Loureiro, compañeiros da Xunta de Confrarías e Monseñor Fernando García Cadiñanos, Bispo de Mondoñedo-Ferrol que á súa vez contaba coa compañía do Párroco D. Xosé Ramón Escourido Basanta.
Reclamaron unha xuntanza urxente para abordar a situación da fábrica e maior implicación dos goberntos estatal e autonómico.
Os seus editores, Carlos Baliñas Pérez (USC) e Carlos Andrés González Paz (IEGPS), acompañados pola directora do Museo Provincial de Lugo, Aurelia Balseiro, explicaron o contido do libro, que constitúe unha revisión diacrónica da traxectoria histórica da vila de Castro d’Ouro desde a Idade do Ferro ata finais do Antigo Réxime e que reúne os relatorios presentados por expertos de recoñecida traxectoria investigadora durante as “Xornadas de Estudos Históricos”, (2 e 3 de outubro de 2020, centro sociocultural de Alfoz), con motivo do octinxentésimo aniversario da vila de Castro d´Ouro (1220-2020).
