“DECIAMOS AYER…”
No primeiro acto da mesma aparece un recanto do campo da feira, no que un grupo de mozas están sentadas cada unha diante da cesta nas que figuran, para a venta, ovos, manteiga, galiñas, froitas, etc. As vendedoras cantan a coro: “¡Ai, San Antonio / dame un mozo guapo /da feira de Meira / da feira de Castro”. Entra “Xastrico” en escena decindo: “Tamén tedes bó gusto!.¿por qué ha de ser o rapaz de Meira ou de Castro?.Eu non son daí que son de Marzán, xunto a Foz. Pero, ¡guapo!, á vista está”…O autor introduce na peza costumista, de ambiente campesiño, un elemento próximo ó mar, pero non netamente mariñeiro evitando o exotismo; por iso o sitúa en Marzán, onde os veciños foron de sempre labregos e mariñeiros, lugar do que hai medio século Manuel María dixera: “as redes mariñeiras a enxugar están / no medio das medas e os medeiros do pan”.
Á obra, primeiro libro publicado en galego (1940) tra-la guerra civil, puxera música Gustavo Freire Penelas, músico insigne que da nome ó auditorio lugués, curmán de Manuel Lugilde Penelas, o histórico mestre de escola que ten rúa na nosa vila.Ao quedar viuvo e sen familia Gustavo Freire viña a Foz onde pasaba tempadiñas co primo.
A última vez que se representou a zarzuela foi en xuño de 2006, a cargo do grupo vocal “Lugh” e a orquestra municipal de Xove, baixo a dirección de Xan Carballal, no auditorio lugués.
Así quedou rexistrado para a posteridade “Xastrico”, personaxe focego de ficción creado en homenaxe ó pobo de Foz, que tanto amou o seu creador, o ilustre escritor e xornalista don Xosé Trapero Pardo.