Hai uns días, escoitei a Campo Vidal afirmar que os españolitos do século XX falamos moito, demasiado, pero escoitamos moi pouco. Eu engadiría que, ademais, non conversamos. O “bing bang” das conversacións polas redes sociais trouxo consigo este hábito: fálase moito, lese menos e convérsase moi pouco. E seguramente non hai ningún outro espazo como “as redes” para evidenciar os límites da conversación.
Estes días na que abondan temas como o da crise económica, do caos aéreo e de wikileaks fixéronse evidentes os problemas da conversación nas redes sociais e tamén, dito con toda humildade no meu blog “A MALIÑA DE LUGO” e en outros moitos que pululan por a rede.
Vaia pois aquí un resume:
1. Sempre hai un familiar ou un veciño ao que lle pasou “aquilo”, sexa o que sexa aquilo.
2. A hipótese negativa sempre ten máis adeptas que a hipótese positiva.
3. A hipótese catastrofista sempre ten máis adeptas que a hipótese negativa.
4. As teorías “conspirativas” xeran unha audiencia inmediata.
5. Os datos equivocados repítense a pesar da evidencia empírica en contra.
6. Sexa o que sexa, a culpa é do goberno de Madrid, os autonómicos limítanse a botarlle a culpa a`Zapatero de todo, a pesar de que Zapatero goberna ben pouco, por falta de competencias nos territorios como Galicia.
7. A partir dun momento, a conversación acontece entre “nós ” e “eles”.
8. A maioría das “piadas” encol un tema son practicamente idénticas.
9. A pesar de que nunca se abren, enlázalos achegan verosimilitude.
10. Aos poucos minutos, o debate de actualidade será outro. E as “piadas” levarallas o vento.
11. Esto sucede tamén con a prensa escrita, onte o Xefe dos comerciantes de Viveiro dicía “Dáme a sensación, particularmente, que o chamado espírito navideño estivo moi ausente, en xeneral, a sensación de Navidad, de compartir un viño, de facer as compras… Nos últimos momentos apareceu un pouco, pero durante todo o período houbo certa carencia. E ese espírito non significa ter máis posibilidades á hora de mercar. Con respecto á campaña de Navidad en si… o que imaxinábamos, un pouco lenta. Todo un ejemplo retorico-poetico pare dicir “Por aquí fai un frio de carallo, e chegou a crise en todo o seu esplendor”
Pero todo esta amañado pois “Xa comezaron as rebaixas” e todos non vamos a mecer ricos” , ¿Ou non?.
Otero Regal