Eu non pretendo xulgar nin opinar aquí do manifestado nin por uns nin por os outros. Simplemente pretendo facer unha serie de reflexións que se me ocorren a raíz da devandita folga xeral e de todo o que a rodeou:
– Moitas persoas se queixan de que os “piquetes informativos” impedían o acceso o traballo de moitas persoas. Mesmo a patronal considera que de non ser por eles a folga tería moito menos seguimento. Pero moi poucos valoran a presión que exercen os empresarios sobre dos traballadores, moitos deles con contratos en precario, para que non secunden a folga.
– O goberno non entra a valorar o seguimento da folga nin na guerra de cifras. Pero di que a reforma laboral non ten marcha atrás. Que e necesaria para a saída da crise, e que sen a reforma non hai saída. O que non valora o goberno e unha serie de cousas:
1ª Que está a enganar os cidadáns dende o momento que esta a tomar unhas medidas diferentes as que levou no seu programa, o que resulta un fraude para os votantes.
2º O descontento dos cidadáns que e a quen ten que servir e protexer. Non se pode entender que para mellorar o emprego haxa que precarizar o mercado laboral, nin que tódolos recortes haxa que facelos sobre os xubilados e os traballadores, sen ningún recorte nin efecto para os empresarios.
3º O goberno pide dialogo os sindicatos, sen valorar que non se pode dialogar con quen di que as reformas son innegociables e continuaran a diante en todo caso. Unha negociación e sentarse e discutir sen imposicións previas, outra cousa non e dialogo, terá outro nome, pero non dialogo.
– Os sindicatos valoraron a folga como un éxito. Consideran que unha gran porcentaxe dos traballadores secundaron a folga e pídenlle o goberno que retire a reforma laboral. Pero non valoran o enorme descontento que hai por parte dos traballadores cara a súa labor, o seu inmobilismo e o seguidismo da política do goberno ata fecha. Deben de reflexionar neste tema. Revisar o seu proceder, e si e preciso renunciar os seus privilexios e ata a subvencións estatal. Teñen que ter presente a quen representan e defender os seus intereses por riba de todo.
– Moitos traballadores manifestan o seu descontento por non poder traballar ese día e quéixanse de que os “piquetes informativos” non lles permitiron exercer o seu dereito o traballo. Pero non teñen en conta que tódalas melloras que houbo nas condicións laborais o longo da historia conseguíronse con moito sacrificio, loitas e mesmo a costa da vida de traballadores. Non teñen en conta o insolidario do seu proceder nin o dano que co súa actitude lle fan os demais traballadores. I o que e mais grave e insolidario, non teñen o valor de renunciar os posibles beneficios que se consigan co protesta o non participar na mesma. Pretenden beneficiarse dos logros que se podan acadar sen costo nin sacrificio algún por a súa parte. ¿Como se lle podería chamar a este proceder?.
– Por último para aqueles que pensan que os sindicatos non pintan nada quería facerlles unha última reflexión. Que pensen por un momento como estaría o mercado laboral si non existisen os sindicatos. Que tipo de contratos habería, que condicións laborais, que indemnizacións por despido, que protección social, etc.
Moitos empresarios estarían encantados. So preocupados en obter os maiores beneficios a costa de peores condicións laborais, da seguridade, de peores salarios, de xornadas laborais mais longas etc..
Que os traballadores non o dubiden. Os sindicatos poden facer mal a súa labor e pode que non teñamos totalmente de acordo con todo o que fan. Pero do que non hai dubida e de que son os únicos que miran algo por mellorar as condicións e a calidade de vida dos traballadores.
O Fareiro de Foz